Ik krijg veel cliënten die, nadat ze bij de huisarts niet verder kwamen, uiteindelijk hun weg naar de voedingsgeneeskunde wisten te vinden. Ze komen dan met specifieke klachten die uiteindelijk op te lossen zijn door de Westerse (leer van stofwisselingstypen en orthomoleculaire voedingsleer) en de traditionele Chinese geneeskunde (de leer van de 5 elementenvoeding).
Het geeft mij dan een ongelofelijk gevoel van voldoening als ik die mensen verder kan helpen, en dat is vaak het geval. De goede resultaten brengen ook vragen in mij naar boven, zoals: waarom gaan veel mensen nog vaak liever voor de makkelijke weg: medicijnen, terwijl dit je lichaam op de lange termijn absoluut geen goed doet? Maar ook: waarom wordt er niet door verzekeraars of overheid voor gekozen om bij bepaalde klachten (binnen duidelijke kaders) eerst zelf met je voeding aan de slag te gaan, voordat je de stap naar de huisarts zet?
Even ingaande op die laatste vraag: ik zie vaak klanten die bij en via de huisarts het ene na het andere onderzoek doorlopen om uiteindelijk nergens op uit te komen. Vaak bij dezelfde soort klachten. Die onderzoeken kosten (de cliënt en de zorgverzekeraar) uiteindelijk handen vol geld en leiden uiteindelijk tot niets, behalve ongeloof en frustratie bij de cliënt: “ik weet dat er iets mis is, maar waarom kunnen ze niets vinden?”. Ik neem dan als voorbeeld de bekende maag en darmklachten: opgezwollen buik, krampen en steken in de maagstreek, dunne ontlasting, te veel of te weinig maagzuur, energieproblemen, mentale onrust, etc. Iets wat vaak relatief eenvoudig is op te lossen met de voor jou geschikte voeding. Beginnen dus bij voeding en dat is helemaal niet zo’n rare gedachte. In China doen ze het al jaren, vaak worden mensen niet eens toegelaten bij een huisarts als ze niet eerst hun voeding hebben aangepast.
Daarbij vergeten mensen ook wel eens dat de oorsprong van voedingswetenschap al vele jaren terug gaat en dat dit echt geen hype is van de laatste jaren. De Traditionele Chinese Geneeskunde bijvoorbeeld is ruim 2000 jaar geleden ontstaan en goede voeding is hierbij de basis en niet, zoals mensen vaak denken; de acupunctuur behandeling. Daarnaast is de farmaceutische wetenschap net zo oud als de voedingswetenschap. De splitsing tussen deze twee is ontstaan rond de jaren 1930/1940. Voeding was toen nog niet zo populair en de meeste wetenschappers verkozen de meer lucratieve en snel groeiende farmaceutische wetenschap boven de voedingswetenschap als onderzoeksgebied. Maar ook de voedingswetenschap is zich vanaf die jaren blijven ontwikkelen waardoor uiteindelijk de leer van de stofwisselingstypen en later ook de orthomoleculaire voedingsleer (rond 1968) zijn ontstaan. Deze voedingsleren onderscheiden zich van de farmaceutische wetenschap door een meer holistische kijk en aanpak bij gezondheidsklachten, het balanceren van de totale lichaams-chemie en oplossen van disbalansen in het lichaam. Reden genoeg dus om voeding een prominentere rol te laten spelen bij klachten. Het zou een mooie win win situatie zijn: problemen bij de bron aanpakken met voeding en daarmee minder kosten in de zorgketen, minder gedoe en onzekerheid voor de patiënt en niet te vergeten: eindelijk weer het gevoel regie te hebben over je eigen gezondheid.
“It’s more sustainable to FOOD your way out!”
Maar ik zou bijna de eerste vraag vergeten: waarom kiezen mensen vaak liever voor een pilletje dan het aanpakken van het probleem bij de bron: vermijden van niet passende voeding? Ik denk dat het antwoord voor de hand ligt: gemak. Ik sprak van de week nog iemand die letterlijk zei: “voeding veranderen is niets voor mij, ik wil elke dag gewoon mijn colaatjes kunnen drinken, dan maar liever een pilletje in de ochtend”. Gemak en eenvoud stonden bij hem hoog in het vaandel, wat ook te zien was aan het aantal magnetronmaaltijden in de koelkast. Iemand in dit geval proberen te overtuigen heeft geen zin, een voedingspatroon veranderen vergt toewijding, inzet en een goede motivatie door een doel te hebben wat je voelt en wat het waard is om voor te gaan. Want als je er niet voor wilt gaan gaat het nooit resultaat opleveren. En als je het niet wilt is dat helemaal ok. Maar het zou al erg mooi zijn als we als overheid of zorgverzekeraar mensen bewust zelf de keuze lieten maken om (tussen bepaalde kaders) al dan niet eerst de weg van de voeding te kiezen, en ja.. wellicht door hen wat extra te motiveren.
Een paar maanden geleden had ik iemand die bewust die keuze maakte: hij wilde niet aan de statines (cholesterol verlagers) maar dat was hem wel in het vooruitzicht gesteld met zijn te hoge cholesterol. Of ik hem daarbij kon helpen? Ik vertelde hem dat ik niet wilde inzetten op specifieke voedingsmiddelen voor het verlagen van cholesterol (zeker aangezien we maar tot 10% van cholesterol binnen krijgen via voeding), maar ik wilde focussen op het bereik van een algehele balans van zijn lichaamschemie (leer van de stofwisselingstypen). Want ondanks het feit dat er wel voedingsmiddelen zijn om je cholesterol te verlagen is het lichaam zelf verantwoordelijk voor de aanmaak van de overige 90% van je cholesterol.
Na een uitgebreid interview kwamen we er onder anderen achter dat hij alles deed volgens de algemeen bekende gezondheidsinterventies om zijn cholesterol te verlagen: mager vlees, weinig vet, veel granen en groenten en fruit. Het was daarom even “slikken” ook voor mij, toen ik hem vertelde dat ik juist van hem ging vragen om meer vet, meer rood vlees en minder koolhydraten te nuttigen. Mijn cliënt had een ei/vet stofwisselingstype. Dit type stofwisseling zorgt voor een duurzame celverbranding en een balans van het autonome zenuwstelsel bij het nuttigen van meer vetten en eiwitten en eten wat hij nu at zorgde alleen maar voor een verergering van deze disbalans.
Na de nodige uitleg, een test van verschillende maaltijden en een start met zijn nieuwe voedingspatroon kreeg ik na een week de reactie: “ik heb mij nog nooit zo goed gevoeld!”. In een extra vervolgconsult besteedde we meer aandacht aan maatwerkrecepten en gingen we aan de slag met een fine tuning oefening om zijn stofwisseling nog preciezer vast te kunnen stellen. Op deze manier is mijn cliënt uiteindelijk 2 maanden gaan eten.
Afgelopen week had mijn cliënt controle in het ziekenhuis. Stiekem toch een spannend moment. Voeding werkt altijd langzamer dan medicijnen. Hoofdpijn bijvoorbeeld kan met voeding nou eenmaal niet zo snel verdwijnen als met een paracetamol. Maar toch hadden we beiden vertrouwen en goede hoop aangezien mijn cliënt op alle vlakken verbetering voelde: betere concentratie, emotionele stabiliteit, meer ontspanning en meer energie! Kortom hij voelde zich heel goed bij zijn nieuwe voedingspatroon en wilde er ongeacht de uitslag graag mee door gaan. Een teken dat het wel goed zit!
En toen kwam de uitslag: een daling van zijn cholesterol van 10% in 2 maanden tijd. Zelf had hij duidelijk nog iets meer gehoopt. Maar toch het was al een behoorlijke daling in plaats van een stijging. Maar het gesprek met de arts bracht nog meer verlichting: geen medicijnen nodig! Ze waren daarnaast zeer te spreken over dit snelle resultaat en mijn cliënt werd ook geadviseerd hiermee door te gaan. Fijn te weten dat er artsen zijn die patiënten stimuleren om de oplossing voor een betere gezondheid ook in voeding te zoeken! Een mooi voorbeeld van hoe voedingsgeneeskunde en de reguliere (farmaceutische) geneeskunde hand in hand kunnen gaan en hoe een cliënt met voeding zelf regie nam over zijn eigen gezondheid.
(Mijn cliënt heeft toestemming gegeven voor anoniem delen van dit bericht)
Ik zal nooit een cliënt adviseren te stoppen met medicijnen zonder deze eerst door te verwijzen naar de arts. Maar met voeding is er veel mogelijk en met een goede samenwerking tussen zorgverzekeraars, artsen en voedingsgeneeskunde weet ik zeker dat we voor veel mensen nog meer mooie dingen kunnen bereiken in de toekomst en indirect de kosten voor iedereen wat beheersbaarder kunnen maken.
Werk je bij een zorgverzekeraar en vind je het leuk om hier eens samen over door te praten? Stuur mij gerust een berichtje!
Voor nu: tot de volgende blog & Stay healthy!
Groetjes,
Jeroen